الف

افرادی که از دانشگاه فارغ التحصیل می‌شوند و نمی‌توانند شغلی پیدا کنند. افراد سالخورده‌ای که به سن بازنشستگی می‌رسند و تقریبا هیچ چیزی برای امرار معاش ندارند. افراد بزرگسالی که از نه صبح تا پنج بعد از ظهر تقلا می‌کنند تا از خانواده‌شان مراقبت کنند و هزینه تحصیل فرزندانشان را بپردازند، فرصتی برای رویاهایشان ندارند. همیشه در مقابل چیزی که ما آن را به عنوان واقعیت ناگوار میشناسیم، قرار می گیرند.
جهان هرگز به اندازه‌ی امروز دچار اختلاف و تفرقه نبود، چه با جنگ‌های مذهبی، نسل کشی، فقدان احترام به سیاره زمین، بحران‌های اقتصادی، افسردگی، فقر، با همه کسانی که فاقد راه حل فوری برای حداقل یکی از مشکلات دنیا یا خودشان هستند و همان طور که پیش می‌رویم اوضاع ناامید کننده‌تر می‌شود.
من اینجا چه می‌‌کنم؟ دارم میکوشم٬ در راه سنت معنوی که ریشه‌هایش در گذشته‌های دور هستند٬ پیش بروم؟ دورتر از همه‌ی چالش‌‌های حال حاضر؟