جاسوس

افسونگر، قربانی خشونت جنسی، قربانی بازی‌های سیاسی کشورهای متخاصم، مادر بی‌بهره از حق سرپرستی فرزند، قربانی خشونت خانگی، رامشگر٬ جاسوس، هنرمند تابوشکن، انسان جهان وطن، انسان جنگ‌زده، روسپی اعیان و اشراف … زندگی ماتا‌هاری شهر‌فرنگی است از همه این نقش‌ها و با این حال او همه این ها بود و هیچ کدام نبود.
پائولو کوئیلو، نویسنده پرآوازه برزیلی هم مانند بسیاری٬ از افسون نامیرای ماتا‌هاری در امان نبوده و کوشیده است با نوشتن روایتی از مرگ و زندگی او، با تکیه بر شواهد جسته و گریخته، تکه‌های گمشده این پازل تاریخی را کنار هم بنشاند.
تردیدی نیست که در روایت کوئیلو رد پای نویسنده‌ای دیده میشود که در دهه دوم قرن بیست و یکم همچنان نگران تأثیر ویرانگر جنگ‌های فراگیر، زن ستیزی، نژادپرستی، میهن شیفتگی، روان پریشی، شکاف طبقاتی، مردسالاری، سلاح‌های کشتار جمعی، نقض حقوق بشر و هزار بلای خانمانسوز دیگر است. او در ترسیم قهرمان زن داستانش نه ظرافت فلوبر را دارد و نه آرمان گرایی تولستوی را؛ اما می‌داند داستانی با این همه مجهولات را چگونه برای خواننده دیرباور، تنگ حوصله ولی کنجکاو امروزی٬ به زبانی ساده و جذاب در کمتر از ۲۰۰ صفحه بگنجاند و در عین حال او را با فضای فرهنگی رنگارنگ اروپای دوران گذار از قرن نوزده به قرن بیست آشنا سازد و به سرنوشت قهرمان نه چندان خوشنام٬ نه چندان قابل اعتماد و نه چندان قابل پیش بینی خود علاقه مند کند.