سه کاربرد چاقو

– فصل سه: سه کاربرد چاقو
آهنگ ساعت یازده
پایان نمایشنامه
آثار دیوید ممت
…………………………..
| سخن مترجم |
دیوید ممت را کم و بیش می‌شناسیم. نمایشنامه نویسی است خوش قریحه و فیلمنامه نویسی چیرہ دست. کتابی که در دست دارید، سه کاربرد چاقو، نه نمایشنامه و فیلمنامه که از مکتوبات نظری ممت است؛ حوزه‌ای که٬ در سایه دیگر آثارش، کمتر دیده شده. این کتاب در ظاهر درباره نوشتن و خاصه نمایشنامه نویسی است، اما می‌توان به نوعی آن را مانیفست هنری ممت به شمار آورد، رساله‌ای درباب چیستی هنر و چرایی و چگونگی نوشتن. متنی است سهل و ممتنع با فراز و فرود بسیار که بیشتر به متن پیاده شده یک سخنرانی روی کاغذ می‌ماند و کمتر می‌توان آن ساختار شسته رفته متون دانشگاهی را در آن یافت. طبیعی است، چون ممت نظریه پرداز نیست. حکایات٬ نقل قول‌ها، مثال‌ها و مثل‌های متعدد با چاشني لحنی آمیخته به طنز و آیرونی، به متن غنای ویژه‌ای بخشیده است و از سوی دیگر، ممت با بیانی موجز و صریح دست روی واقعیت‌هایی چالش برانگیز می‌گذارد و مسائلی را پیش می‌کشد که خواسته یا ناخواسته درگیرمان می‌کند. شاید متن پیش رو در ظاهر درباره نوشتن باشد، اما در واقع حکم شمعی را دارد که باریکه نوری می‌تاباند بر زوایای پنهان و آشکار شخصیت ما و دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم و همین امر بود که من را به ترجمه کتاب ترغیب کرد.
در پایان از دوستانم، مهدی فروتن، رضا بهرامی و نرگس فرشی بابت خواندن متن و پیشنهادهای کارسازشان کمال تشکر را دارم.